Ο Sam Altman, ο άνθρωπος πίσω από την OpenAI και το ChatGPT, μίλησε για κάτι που ακούγεται ταυτόχρονα συναρπαστικό και ανησυχητικό. Μιλώντας στο Big Technology Podcast, αποκάλυψε πως το επόμενο μεγάλο βήμα της τεχνητής νοημοσύνης δεν θα είναι ούτε η ταχύτητα ούτε η κατανόηση, αλλά η μνήμη. Και όχι οποιαδήποτε μνήμη – αλλά «άπειρη, τέλεια μνήμη».
Η ιδέα είναι απλή αλλά ανατριχιαστική. Φανταστείτε μια AI που θυμάται κάθε λέξη που είπατε, κάθε έγγραφο που γράψατε, κάθε λεπτομέρεια της ζωής σας. Έναν βοηθό που δεν ξεχνά τίποτα, που έχει πρόσβαση στο προσωπικό σας παρελθόν με ακρίβεια που ούτε εσείς δεν διαθέτετε. Ο Altman είπε πως η OpenAI εργάζεται ήδη προς αυτή την κατεύθυνση, και πως μέχρι το 2026 ίσως φτάσουμε σε αυτό το σημείο.
«Ακόμα κι ο καλύτερος προσωπικός βοηθός δεν μπορεί να θυμάται όλη σου τη ζωή», δήλωσε. «Καμία ανθρώπινη μνήμη δεν είναι άπειρη. Η τεχνητή νοημοσύνη όμως θα μπορέσει». Και σε αυτή τη φράση κρύβεται το επόμενο όριο – ή ίσως το επόμενο ρίσκο – της τεχνολογίας.
Η δήλωσή του ήρθε λίγο μετά την κυκλοφορία του Gemini 3 από τη Google, ενός μοντέλου που η ίδια χαρακτήρισε ως «νέα εποχή νοημοσύνης». Ο Altman φέρεται να είχε κηρύξει εσωτερικά “code red” στην OpenAI, κάτι που δείχνει πως η μάχη ανάμεσα στις δύο εταιρείες έχει περάσει στο πιο κρίσιμο στάδιο της. Παρ’ όλα αυτά, υποβάθμισε δημοσίως την «απειλή» λέγοντας πως η OpenAI απλώς κάνει αυτό που πάντα έκανε – αντιδρά γρήγορα, διορθώνει, προχωρά.
Πίσω από τη φαινομενικά ψύχραιμη στάση του όμως, διαφαίνεται ένας πιο βαθύς στόχος. Nα κερδίσει τον αγώνα όχι απλώς φτιάχνοντας καλύτερα μοντέλα, αλλά οικοδομώντας μια νέα σχέση ανθρώπου–μηχανής. Μια σχέση που βασίζεται στη μνήμη. Όχι πια chatbot που απαντά· αλλά συνείδηση που θυμάται.
Το ChatGPT, που αριθμεί πλέον 800 εκατομμύρια ενεργούς χρήστες παγκοσμίως, αρχίζει να χάνει μερίδιο από τη Google, που με το Gemini έχει φτάσει τους 650 εκατομμύρια χρήστες και 15% της αγοράς. Για να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία της, η OpenAI χρειάζεται κάτι ριζικά νέο – και η «άπειρη μνήμη» ίσως είναι αυτό το χαρτί.
Η σκέψη όμως προκαλεί ένα αίσθημα διπλής έντασης. Από τη μία, μια AI που θυμάται τα πάντα θα μπορούσε να μεταμορφώσει την καθημερινότητα, δεν θα ξαναχάσεις ποτέ έγγραφα, συζητήσεις ή αναμνήσεις. Από την άλλη, η προοπτική μιας μηχανής που θυμάται περισσότερα απ’ ό,τι θυμάσαι εσύ για σένα, φέρνει μαζί της όλα τα ερωτήματα περί ιδιωτικότητάς, ελέγχου και εξάρτησης.
Αν το 2023 ήταν η χρονιά της AI που άρχισε να «σκέφτεται», το 2026 ίσως να είναι η χρονιά που θα αρχίσει να θυμάται. Και τότε, η ερώτηση δεν θα είναι πια τι μπορεί να κάνει η τεχνητή νοημοσύνη – αλλά τι μπορούμε εμείς να ξεχάσουμε.