Σχεδόν δέκα χρόνια πριν, όταν το Stranger Things εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Netflix, δεν ήταν καθόλου αυτονόητο ότι θα κατέληγε εδώ. Ήταν μια σειρά που έπαιζε ανοιχτά με τη νοσταλγία, έκλεινε το μάτι στον Steven Spielberg και τον Stephen King και έμοιαζε να ισορροπεί επικίνδυνα ανάμεσα στο sci-fi horror και σε μια παιδική περιπέτεια με ποδήλατα, walkie-talkies και καλοκαίρια που δεν τελειώνουν ποτέ.
Πέντε σεζόν αργότερα, δεν υπάρχει πια καμία αμφιβολία. Το Stranger Things δεν ήταν απλώς «αρκετά» sci-fi. Ήταν μια υπερφυσική σειρά μέχρι το κόκκαλο, που εξελίχθηκε σε πολιτιστικό φαινόμενο με εμβέλεια πολύ μεγαλύτερη από την ίδια την πλατφόρμα που τη φιλοξενεί.
Αυτό που ξεκίνησε ως μια ιστορία για παιδιά στο Hawkins κατέληξε να εκτοξεύσει καριέρες, να επανασυστήσει ηθοποιούς στο κοινό και να διεισδύσει σε μουσική, παιχνίδια, μόδα και ακόμη και στο φαγητό. Κάποτε τα μεγάλα ονόματα του καστ ήταν η Winona Ryder και ο Matthew Modine. Σήμερα, το Stranger Things δεν χρειάζεται ονόματα. Είναι το ίδιο το όνομα.
Με την πέμπτη και τελευταία σεζόν να ολοκληρώνεται, και τα τρία πρώτα επεισόδια να έχουν ήδη κυκλοφορήσει, το Netflix επέλεξε να συνοδεύσει το φινάλε με έναν απολογισμό. Όχι απλώς αριθμών, αλλά επιρροής. Και οι αριθμοί, όσο κι αν κουράζουν, είναι αποκαλυπτικοί. Οι πρώτες τέσσερις σεζόν έχουν ξεπεράσει συνολικά τα 1,2 δισεκατομμύρια views, ενώ το πρώτο μέρος της πέμπτης σεζόν έχει ήδη φτάσει πάνω από 100 εκατομμύρια παγκοσμίως, με όλες τις σεζόν να παραμένουν ταυτόχρονα στο Top 10.
Αλλά η ουσία δεν βρίσκεται εκεί.
Η ίδια η πλατφόρμα αναδεικνύει ποιες στιγμές δεν χορταίνει το κοινό να ξαναβλέπει. Η κατοχή της Nancy από τον Vecna στην τέταρτη σεζόν δεν είναι απλώς σοκαριστική. Είναι κομβική για το πού κατευθύνεται η ιστορία. Και στον αντίποδα, το ντουέτο του “NeverEnding Story” ανάμεσα στον Dustin και τη Suzie παραμένει μια από εκείνες τις σκηνές που ξεφεύγουν από τη σειρά και ζουν αυτόνομα στο ίντερνετ.
Η μουσική, βέβαια, είναι ίσως το πιο ηχηρό αποτύπωμα. Το “Running Up That Hill” της Kate Bush δεν απλώς επανήλθε. Κυριάρχησε ξανά στα charts δεκαετίες μετά. Και δεν ήταν μεμονωμένο φαινόμενο. Στην πέμπτη σεζόν, το “Upside Down” της Diana Ross σημείωσε αύξηση 1.250% στα streams της Gen Z. Μαζί του ανέβηκαν και κομμάτια όπως το “I Think We’re Alone Now”, το “Mr. Sandman” και το “Fernando”, αποδεικνύοντας ότι το Stranger Things δεν αναβιώνει απλώς τραγούδια. Ανακατεύει γενιές.
Κάπου εδώ μπαίνει και το Dungeons & Dragons. Σύμφωνα με το Netflix, το σύμπαν του παιχνιδιού γνώρισε ανάπτυξη 673% από το 2016 έως το 2022, σε μια περίοδο που το Hellfire Club και χαρακτήρες όπως ο Eddie Munson έγιναν σύμβολα. Μπορεί το D&D να είχε έτσι κι αλλιώς ανοδική πορεία, αλλά το Stranger Things του έδωσε κάτι ανεκτίμητο. Μυθολογία στο mainstream.
Και φυσικά, υπάρχει το εμπόρευμα. Cookies με κόκκινη γέμιση, sneakers με ανάποδο λογότυπο, βιβλία, κόμικς, immersive εμπειρίες και Lego σετ που κάνουν το Creel House να μοιάζει σχεδόν φιλόξενο. Το Stranger Things δεν τελειώνει στην οθόνη. Απλώνεται στο σαλόνι, στο ράφι και στο feed.
Με τα τελευταία επεισόδια να φτάνουν τα Χριστούγεννα και το μεγάλο φινάλε την παραμονή Πρωτοχρονιάς, το τέλος μοιάζει ταυτόχρονα κοντά και μακρινό. Γιατί ακόμη κι όταν πέσουν οι τίτλοι τέλους, η σειρά δεν θα φύγει πραγματικά. Ένα animated spin-off έρχεται ήδη, νέα τραγούδια θα ξαναβγούν στην επιφάνεια και το Hawkins θα συνεχίσει να υπάρχει, έστω και σαν ανάμνηση.
Ίσως τελικά αυτή να είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του Stranger Things. Ότι κατάφερε να γίνει κάτι περισσότερο από σειρά. Έγινε κοινή μνήμη. Και αυτές δεν σβήνουν εύκολα.
