ΜΑΝΟΣ ΠΑΠΠΑΣ
Δυο βλάχοι, ο Μήτσους και ο Κήτσους, ένα απογευματάκι καθότανε σε μια όμορφη τοποθεσία του ορεινού χωριού τους και καμάρωναν τη θέα..
Σε λίγο περνάει από κει ένας τουρίστας. Τους πλησιάζει…
– Ντου γιου σπικ ιγκλις; τους λέει Οι βλάχοι κοιτάζονται, σηκώνουν τους ώμους και του λένε
– Τς! – Σπρεχεν ντοιτς; Κοιτάζονται πάλι με απορία..
– Τς! – Παρλε βου φρανσε;
– Τς! – Παρλαρε ιταλιανο;
– Τς! – Παρλα εσπανιολ;
– Τς! Ο τουρίστας απογοητευμένος φεύγει.. Λέει ο Μήτσους
– Ρε συ Κήτσου μπας και πρεπ να μάθουμ καμιά ξεν γλώσσα;
– Τι να την κανς την ξεν γλώσσα ρε Μήτσου;
– Εμ πως ρε Κήτσου μ αν ξερς μια ξεν γλώσσα μπορείς να συνεννοηθείς.
– Μπα? Γιατί αυτουνος που ήξερε πέντε μπόρεσε να συνεννοηθεί;;