ΑΛΕΞΙΑ ΚΡΟΥΖΑ
Είναι δύο υπάλληλοι σε ένα γραφείο και δεν την παλεύουν καθόλου. Ιούλιος μήνας, ζέστη αφόρητη, πολλή δουλειά, όρεξη μηδέν.
Ο ένας έχει σαλτάρει τελείως και έπειτα απο μερικές αποτυχημένες απόπειρες να κερδίσει μια άδεια απο το σκληρό αφεντικό, αποφασίζει να λάβει δραστικά μέτρα και να εκβιάσει λίγο την κατάσταση…….
Πάει λοιπόν και κρεμιέται απο το ταβάνι και αρχίζει να βγάζει περίεργους ήχους. Μπαίνει το αφεντικό στο γραφείο, τον βλέπει, μένει κάγκελο.
– Τί έπαθες ρε; Γιατί κρεμάστηκες απο το ταβάνι;
– Είμαι λάμπα!!
– Ααα.. δεν πας καλά εσύ. Πάρε μια αδειούλα μπας και ξελαμπικάρεις λίγο.
Κατεβαίνει κάτω ο τύπος και φεύγει. Τον βλέπει ο συνάδελφος του και σηκώνεται και αυτός και τον ακολουθεί απο πίσω. Τον βλέπει το αφεντικό…
– Εσύ που πας;
– Ε, δεν μπορώ να δουλέψω μέσα στα σκοτάδια…